Code 13

امروز رکورد «فاصله سنی»، «رتبه کنکور» و «نحوه پوشش» را یک تنه جا به جا کردم.شخص مورد نظر را کد ۱۳ می نامیم - به دلایلی که عرض نمی کنم و هنوز کد ۱۱ و ۱۲ نداریم البته. کد ۱۳ [با اینکه متولد دهه ۷۰ بود] مثل یک دهه ۶۰ ای لباس پوشیده بود، مثل یک دهه ۵۰ای زندگی می کرد، مثل یک دهه ۴۰ای از امکانات استفاده می کرد. کد ۱۳ من را نمی فهمید. کد ۱۳ خیلی متفاوت تر از انتظار من بود. با اینکه من آدم هایی به لحاظ سطح تحصیلی کد ۱۳ زیاد دیده ام ولی کد ۱۳ اصلا شبیه عکس سه در چهارش در آن جدول نبود. کد ۱۳ پسر دایی های من بود اگر سادگی آن ها را ضربدر ۱۰، قدشان را ضربدر ۰/۷ و اعتقادات مذهبی شان در ۱ ضرب کنیم. کد ۱۳ باید یاد بگیرد که برای جلسات بعدیش با افراد دیگر، کت شلوار بپوشد نه لباس های خاکی دوران جنگ. کد ۱۳ فرد خیلی پاکی بود. خدایا کد ۱۳ را عاقبت بخیر کن و بهترین ها را برایش رقم بزن. ما با کد ۱۳ از همینجا خداحافظی می کنیم. خداحافظ کد ۱۳.

میدونید معضل امروز جوامع چیست؟ خداشاهده اگر بدونید :)

معضل امروز جامعه اگزیستانسیالیسم همین اگزیستانسیالیست نماهایی هستند که روزی نیم ساعت هم نمیگزیستانزیالیستند اما نام خود را اگزیستانسیالیست نهاده اند.

*از کامنت های زیر پست توییتر دانشگاه*

Mood

It attracts and scares me at the same time. It's both sad and exiting. Ugly and pretty. That's how my life is just like living a paradox.

P.s: and I just want you to know, no matter what, you're precious and you'll do great.

ایشان - مد ظله العالی

پدر بچه های من کسی ست که بتوانم بدون خجالت و سانسور، آدرس این وبلاگ و کانال تلگرام - که پر مسخره بازی ست - را به او بدهم. پست های اینستاگرام را که همه بلدند بخوانند.

بآی.

بعضی موقع ها حس میکنم تکه ای ابوطالب حسینی در وجودم دارم، آن وقت ها که وویس های قصه ی شب و تحلیل کانال ها و گیف ها را می گذارد. [ایف یو نو، یو نو.] به هر حال تا قسمتی دیگر از پست های بسیار لوس شعر های سعدی با شما خداحافظی می کنم. بآی.

غزل ۶۲۱

گفتی نظر خطاست، تو خودت دل می بری رواست؟

هه! خود کرده جرم و خلق بیچاره را گنه‌کار می کنی؟ این بود رسمش؟

تو دهنی سعدی در غزل ۶۲۰

آمدیم سر شوخی را با حضرت سعدی باز کنیم، ایشان خود بیتی تقدیم ما کردند و اضافه کردند: خودت خواستی!

رفتیم غزل ۶۱۹

ز دست عشق تو یک روز دین بگردانم

چه گردد ار دل نامهربان بگردانی؟ چی میشه مگه؟ آسمون به زمین میاد؟

کماکان غزل ۶۱۸

رمقی بیش نمانده ست گرفتار غمت را

چند مجروح توان داشت؟ بکش تا برهانی ما رو بابا!

غزل ۶۱۸

من هی نظر آوردم و بُردم که وجودی به تو مانَد، ولی خب ظاهراً همه اسمند و تو جسمی. [یا حتی بهتر] همه جسمند و تو روحی خب.