What the hell are you doing guys

نتایج این بچه های ما نمی آید، مگر یهویی.

هوم

این فاصله نسبی از سوشال مدیا که این چند روز/یک هفته گرفته ام زیباست.

ما بودیم، سایه و سپیدار.

ما نشسته بودیم و Enola Holmes می دیدیم. با شلوار راحتی آبی خالخالی و پاپوش های خرگوشی سفید. ما دراز کشیده بودیم و پفیلای کره ای می خوردیم و درباره صحنه هایی که انولا هلمز می‌توانست داشته باشد و نداشت نظریه پردازی می کردیم. ما گاهی خاطرات کودکی های مان را مرور می کردیم، گاهی برنامه ی بعدتر ها را می ریختیم و گاهی هم بلند می خواندیم «I brought you doffodiles from pretty strings...». ما بودیم و یک لپ تاپ بود و ژله هندوانه ای که در یخچال در حال بستن بود و زندگی. زندگی برای خودش می رفت و ما هم خودمان را در یک روز حبس کرده بودیم. تمام غصه ها را به عقب هل داده بودیم و آب پرتقال و انار و آیس پک توت فرنگی می خوردیم. بله، ما بودیم و یوتیوب و زندگی که داشت دامن کشان می رفت.

رمز، اسم کانالم.

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

.

میان عاشق و معشوق، هیچ حائل نیست ..

.

که من چون رعد می نالم

تو همچون برق میخندی ..

سگ سیاه.

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

.

نمی نویسم چون نمی خواهم مکتوبی از این روز ها داشته باشم.

.

در ۱۴۰۰مین پست وبلاگ قبلی ام، آن وقت ها که پیش دانشگاهی بودم، نوشته بودم به راستی زندگی بعد از کنکور چگونه است؟ ۴-۵ سال بعد چه خواهد شد؟ مثلا در ۱۴۰۰؟ من هم نمی‌دانم بلوط. من هم نمی دانم.

رمز، همانند قبلی.

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید