وضعیت کنونی.

اما یک سوال می پرسم، راستش را بگویید: حالا واقعا دل که تنگ است، کجا باید رفت؟ جدی کجا؟

Fear

از چیزی که قرار است به سرم بیاید می ترسم. اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا.

و من زان خودم چنانکه هستم، هستم!

دوست دارم ببینم چقدر از بیرون - مثلا محیط دانشگاه، مدرسه یا جلسه - با خود واقعی ام و چیزی که در وبلاگم هستم فرق دارم!

Day 22

Writing challenge: Day 22: write about today

حول حالنا

خدایا، سال ام را به تو تحویل دادم.

هر روزتان نوروز.

دوست دارم آیدی تمام شبکه های اجتماعیم را به «سلام. ممنوون. عید توام مبارک» تغییر بدهم و دیگر سراغ گوشی نروم.

کاش.

کاش به جای همه این رفت و آمد ها، می رفتیم مشهد.

آنچه خواهیم دید.

فردا می رویم و تا دوشنبه شب بر نمی گردیم. بعد هم برنامه مان مشخص نیست. باید جایی برویم که هنوز تاریخش را فیکس نکرده ایم. جمعه دوباره باید برویم ۶مین پاگشای مریم و من نمی دانم «چهههههه خبرشووونه؟». امشب کمی به آینده فکر کردم. به اینکه احتمالا باز هم امتحان من این است که دو ماه بعد - مثلا یک جمعه این چنینی، حدود ۲۹-۳۰ اردیبهشت - تک و تنها در اتاقم بنشینم، کمی در گوشیم چرخ بزنم، تکلیف عباسی را تحویل دهم، وویس های نوفرستی را گوش دهم و dsm بخوانم، پاور کلاس اقتصاد را آماده کنم، کمی سر به سر مت بگذارم و بعد بخوابم. اتفاق خاصی نیفتاده و من هنوز همانم که بودم. مهم نیست دو ماه بعد چه می شود، امیدوارم قلبم آرام باشد و دلم راضی. همین. خدایا از تو همین را می خواهم. Even though I know it will be tough.

Español

اگر دو سه روز دیگر هم اسپانیایی بخوانم، قطعا عاشق و شیفته اش خواهم شد.

Day 21

Writing challenge: Day 21: write about LOVE