ولی در این مورد استثنائا مرا خلاص محالست ازین گنه که مراست ..

اما کاش ذره ای به چیزی که درباره ی امید برای پیج نشانی نوشتم باور داشتم. کاش ذره ای ..

:)

از علائم کرونا، فقط معده درد، کمالگرایی و اهمال کاری تحصیلی اش را دارم.

غریبه ها

من اما، دنیای درونم را نمی توانم با هرکسی به اشتراک بگذارم و این همزمان خوب است و بد است.

کو-وید در همین حوالی و حتی نزدیک تر

بله،بعد اینکه امروز جواب تست های مان آمد، میتوانم پیش بینی کنم  خاطرات کرونا مثبت شدن بعضی از اعضای خانواده ما ، مثل خاطرات پسر هاست از سربازی. تمامی ندارد :)

حکایت «موجیم که آسودگی ما عدم ماست» و اینها

من اوایل ورود به دانشگاه، تقریبا مطمئن بودم که کار درمان و مشاوره نخواهم کرد. فکر می کردم یا شناختی خواهم خواند یا صنعتی سازمانی. اما الان تقریبا مطمئنم که نه شناختی می خواهم نه صنعتی سازمانی! این چنین انسان ها کوچک اند و بی ثبات. خودم رو عرض می کنم البته.

پتانسیل

من حتی می توانستم آن شعر های بدی را که می گفتی، همان هایی که پر بود از قافیه های نادرست و اختیارات و بی اختیارات (!) نادرست شاعری، از اعماق وجودم دوست بدارم. نداشتم اما می‌توانستم!

منافع

خوبی کرونا مثبت شدن یکی از آدم های نزدیکم، این است که قرار هایی که دوست ندارم را به راحتی کنسل می کنم. به راااحتی :)

جا به جایی

من اگر شعر بودم، حتما «تو کیستی که من اینگونه بی تو بی تابم...؟» می شدم. اگر میوه بودم، گیلاس می شدم. اگر رنگ بودم، آبی آسمانی می شدم. اگر سریال بودم، هری پاتر می شدم. اگر زبان بودم، انگلیسی می شدم. اگر موسیقی بودم، «من کجا؟ باران کجا؟» ی شجریان می شدم. اگر خوراکی بودم، بستنی می شدم. اگر انسان بودم (!)، «تو» می شدم ...

از خواب هایی که می بینیم

ضمیر ناخودآگاه م! این قرار ما نبود!

Positive

دیگر حتی اگر بخواهم هم جواب تستم نباید مثبت باشد. چون یکی از همکارانم دیگر مدرسه نمی آید و من دو تا بچه ی دیگر گرفتم! و اصلا نمی توانم مدرسه نروم.