پناه

من اگر شعر بودم، حتما «تو کیستی که من اینگونه بی تو بی تابم...؟» می شدم. اگر میوه بودم، گیلاس می شدم. اگر رنگ بودم، آبی آسمانی می شدم. اگر سریال بودم، هری پاتر می شدم. اگر زبان بودم، انگلیسی می شدم. اگر موسیقی بودم، «من کجا؟ باران کجا؟» ی شجریان می شدم. اگر خوراکی بودم، بستنی می شدم. اگر انسان بودم (!)، «تو» می شدم ...