پناه

از بد حادثه اینجا به پناه آمده ایم

پناه

از بد حادثه اینجا به پناه آمده ایم

این وبلاگ، ادامه ی چهارسال نوشتن در وبلاگ ایهام است. شهریور 94 اولین نوشته را منتشر کرده ام و حال 7 سال از آن روز ها می گذرد.
•اینجا خبر خاصی نیست. برای دنبال شدن، دنبال نفرمایید.

واقعا که هر لحظه از زندگی یه درس بزرگه.

چهارشنبه, ۲۹ دی ۱۴۰۰، ۰۴:۱۵ ق.ظ
از امروز دو چیز آموختم:
۱- خودم باشم و سعی نکنم ادا در بیاورم. یادم نرود من همان بودم که گفتم کم کم به دختر کوهی (!!) تبدیل شده ام. کوهی باشم و کوهی بمانم. «خودم» بودن، راحت ترین و بهترین چیز است!
۲- به نوشته‌ی روی دوغ ها مبنی بر بدون گاز بودن اعتماد نکنم و نه خودم و نه آقای همسایه آن را محکم تکان ندهیم. مخصوصا اگر کنارمان در میز بغلی یک آقای تنها نشسته باشد. چون آنوقت هنگام باز کردن در آن، قطرات دوغ با بورد دو سه متری باور نکردنی ای روی صورت و لباس و غذای آن مرد خواهد ریخت.
  • ۰۰/۱۰/۲۹
  • سایه

نظرات (۵)

گیف مربوط به مورد 2 در تلگرام

پاسخ:
گیف مربوط به مورد 2 در تلگرام؛ دریافت شد.

"کوهی بمانید و کوهی از دنیا بروید. من آدم های موفق زیادی را دیده ام. تمام آنان کوهی بوده اند."

نیچه. یا شایدم دکتر شریعتی.

پاسخ:
آفرین ریحانه :) واقعا آفرین :))
  • صابر اکبری خضری
  • مورد 2 حقیقتا یکی از کلیدی ترین درس های زندگی هست! یک بار باید با شیشه نوشابه امتحان کنیم البته :)

    پاسخ:
    بله احسنت. با شیشه نوشابه امتحان کنید و حتما هم کسی باید کارتون نشسته باشه.

    از تصور کردن این صحنه به فارسی سخت جر خوردیم :))

    پاسخ:
    در خود اون لحظه آقاهه می‌خواست ما رو به فارسی سخت شرحه شرحه کنه :)
  • یک غریبه
  • وای :)))))))) دومی!

    پاسخ:
    :))))) خدا قسمت بکنه
    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
    <b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">