حالا لباس های نو تان را نگه دارید، روز ۲۲۰۰م وبلاگم بپوشید. به صرف بستنی موزی مگنوم.
پست هزارم سایه. سلام نظامی بدهید.
Plaese carry me, carry me, carry me HOME
راستش را بگویم بیشتر از فعل و انفعالات بیوکمیکالم، ترشح هورمون ها و بالا پایین شدن سطح نوروترنسمیتر ها اعصابم خرد شده. از اینکه بعدا این حس ها کار دستم خواهند داد. و می دانید - یا نمی‌دانید - که من پشت دستم را داغ کرده ام که بخواهم اجازه دهم احساساتم بر من غلبه کنند. and now it's happening! -_-
با من اگر وعده ای بیرون می روید، صبحانه باشد. Muchas gracias.
از این تریبون می خواهم برنامه ی «۲۲۰۰ روزگی وبلاگم مصادف با ۱۰۰۰ مین پستم» را کنسل اعلام کنم چون نمی توانم در عرض پنج روز فقط ۵ پست بگذارم. مخصوصا که کم کم رژه ی عوامل اضطراب را در مغزم در حال شروع شدن است!
از جایی که مدام در آن ، از گوشی یک نفر صدای کلیپ های مختلف تلگرامی و اینستاگرامی پخش شود، بیزارم.