پشتیبانی که به نوک سرش رسیده ‌

چقدر دوست دارم این دوره ی ۲۵ کنکورشان را بدهند و خلاص شویم. حتی دست و دلم نمی رود برایشان انتخاب رشته کنم. پارسال تاملند برای هر انتخاب رشته n تومان پول می داد. پول آنقدر زیادی نبود ولی می شد هر روزی با ۳-۴ تا انتخاب رشته گلیم خودت را از آب بکشی بیرون ولی خب مدرسه اینطوری است که در یک روز برای ۱۳ تا بچه انتخاب رشته کردی؟ حالا آن یک روز را جزو اضافه کارت بنویس ببینیم چه کار می توانیم برایت انجام دهیم!

نه که من آدم پولکی ای باشم، نه که صرفا بخاطر پول کار کنم، من ارتباط با بچه ها را دوست دارم، من کمک کردن به آدم ها را دوست دارم و اتفاقا اولش با این دید وارد شدم که من اصلاااااا پول برایم مهم نیست! ولی بعد ۳ سال به این نتیجه رسیده ام که پول هم مهم است آقا! پول هم خیلی مهم است و این اصلا چیز بدی نیست! چون وقت تو، انرژی تو، مهارت تو ارزشمند است و تو باید اگر حقی داری آن را بگیری!

حالا اصلا بحثم این نبود. متاسفانه وقتی نسبت به کسی حساس شوم، سلام کردنش هم برایم دردناک خواهد بود. و این اتفاق اولین بار نسبت به یک بچه در دوره ۲۵ افتاده و من برای تمام شدن دوره شان لحظه شماری می کنم. تیر ماه پس تو کجایی؟ چرا پیش ما نیایی؟

پس.اس: و البته اخر سر، من در تاملند انتخاب رشته ای نکردم.

ترم ۶، چطور انقدر زود از راه رسیدی؟

بخاطر می آورم که تقریبا همه ی اول مهر ها من خیلی ذوق زده بودم. لباس هایم را اتو زده آماده می کردم، کیفم را مرتب یک گوشه می گذاشتم، روسری و چادرم را تا شده روی صندلی قرار می دادم و شب هم از ذوق دیر خوابم می برد. حتی برای شروع پیش دانشگاهی ام خیلی خوشحال بودم - البته بیشتر خوشحالی ام از این بود که آخرین سال تحصیل من در مدرسه است. فکر کنم این روحیه تا الان نیز ادامه پیدا کرده و در حقیقت من خوشحالم که ترم بعد با کارسازی و نوفرستی و استاد استادان، شاه شاهان، بشارت زمان - از شنبه - کلاس داریم.