پناه

بخاطر می آورم که تقریبا همه ی اول مهر ها من خیلی ذوق زده بودم. لباس هایم را اتو زده آماده می کردم، کیفم را مرتب یک گوشه می گذاشتم، روسری و چادرم را تا شده روی صندلی قرار می دادم و شب هم از ذوق دیر خوابم می برد. حتی برای شروع پیش دانشگاهی ام خیلی خوشحال بودم - البته بیشتر خوشحالی ام از این بود که آخرین سال تحصیل من در مدرسه است. فکر کنم این روحیه تا الان نیز ادامه پیدا کرده و در حقیقت من خوشحالم که ترم بعد با کارسازی و نوفرستی و استاد استادان، شاه شاهان، بشارت زمان - از شنبه - کلاس داریم.