درس ۹ اقتصاد درباره تورم است. داشتم درس می دادم که یکی از بچه ها پرسید: «خانوم حباب همون تورمه ؟» :)) و من مثل همه ی معلم هایی که آمادگی صحبت درباره موضوعی را ندارند، گفتم : «جلسه بعد وقتی درس ۹ رو تموم کردیم راجبش حرف می زنیم!» و خب حدس بزنید هیستوری سرچ چه کسی پر شده از «حباب»، «حباب قیمت ها»، «حباب و تورم» و غیره ؟ :)
پیرو پست قبلی، خواستم عرض کنم اگر روزی خودم را فمینیست نامیدم، مرا با تیر بزنید یا با مرغ سوخاری مسمومم کنید.
کلا آدم ها دوست دارند مسائل را دو قطبی کنند. دوست دارند همه چیز را سیاه و سفید ببینند. مثلا اگر کسی خودش را فمینیسم نمی داند، پس حتما یک زن تو سری خور و مرد سالار است. مثلا اگر یک مرد می گوید من دوست ندارم همسرم تمام وقت شاغل باشد، پس حتما از آن مرد هایی ست که در خانه را به روی همسرش چهارقفله کرده و بابت هر چیز او را سین جیم می کند. یا مثلا اگر کسی سنتی (به معنی معرفی شدن دو نفر به هم) ازدواج می کند، پس حتما همسرش را سر سفره عقد دیده و هیچ شناختی از او ندارد. مثلا اگر کسی به نظام انتقاد دارد پس حتما فتنه گر است و خاک بر سرش. اگر کسی چادری ست پس حتما خانواده اش دولتی های مفسد فی الارض اند و پول های مردم را بالا کشیدند. اگر کسی پوشش معمول اسلامی را رعایت نمی کند پس کار های بدی می کند که چون بچه اینجا نشسته از گفتن آن پرهیز می کنم.
انقدر مسائل را دو قطبی نکنید باباجان. سرویس شدیم. اخوان هم در تایید حرف بنده می فرماید: نه از روم ام، نه از زنگ ام، همان بی رنگ بی رنگم. بیا بگشای در، بگشای، دلتنگم!
اسم این بیماری که ساعت ۴ نصفه شب کل کشو و طبقه ها و کتاب هایت را می ریزی بیرون که اتاق تکانی کنی چیست؟ من در DSM چیزی پیدا نکردم.
به عنوان یک دانشجوی ترم ۶ که دیگر تقریبا سرد و گرم این روزگار را چشیده، اگر یک ترم یکی از من بپرسد توصیه ات برای انتخاب واحد چیست؟ میگویم به هیچ قیمتی با سه چهار تا استاد در این دانشکده بر ندار. چرا که تو دانشجوی روانشناسی هستی و اول از همه باید خودت سلامت روان داشته باشی و این اساتید سلامت روان را از تو سلب کرده و تا آخر هم مخت را تیلیت می کنند.