پناه

من سعی می کنم - کمی تا قسمتی بخاطر رشته ام - خودم را جای آدم های مختلف بگذارم، ببینم چطور فکر می کنند و در سیستم شناختی شان چه اتفاقی افتاده که به نتایج مشخصی رسیده اند. این ماجرا درباره ی خودم ده برابر بیشتر صدق می کند. من هر روز خودم را می نشانم روی صندلی مراجع و از او شرح حال می خواهم. گاهی خواب هایم را برای فروید درونم شرح می دهم، از یونگ درونم سراغ طرحواره ها را می گیرم، با کتل ۱۶ فاکتور شخصیت را مرور می کنم و با پیاژه به عملکرد شناختی کودکیم می نگریم.