پناه

یکبار داشتم به خانم آل می گفتم فلان بچه خیلی - از نظر اخلاق و منشِ چالشی اش - شبیه مادرش است! خانم آل تایید کرد و گفت سایه جان! خب آن بچه، بچه ی من و تو که نیست! بچه ی مادرش است! کمی فکر کردم و همه ی دانش آموز های این دو سه سال و مادرانشان را در نظرم آوردم و از این حجم از شباهت در ماندم! بچه هایی که اهل دراما درست کردن اند، معمولا مادرانشان هم همینطورند. بچه هایی که منعطف ترند و کمتر غر می زنند، معمولا مادران صبور تری دارند.

یه خودم آمدم و کمرم از شدت سنگینی جمله خانم آل خم شد. بچه های ما کپی پیست خودمان خواهند بود و این خیلی ترسناک است.