پناه

دلم یک عالم چیز های غیر ضروری و نسبتا با هزینه های نه چندان پایین می خواست. حتی مثلا اینکه از یک رستوران یک نوع غذایش را که دلم خیلی می خواهد سفارش دهم. [شاید الان بگویید خب سفارش بده! باید بگویم اولا زندگی دانشجویی خرج دارد، دوماً حقوق ما قطره قطره به حسابمان واریز می‌شود و سوما، چیز های ضروری تری وجود دارند که اصلا به غذا و فیس براش و فلان و بیسار آنها را نمی‌فروشم]

نشستم لیستشان را نوشتم، با خودم قرار گذاشتم هر وقت یک کار خیلی خاص انجام دادم، به یک هدف خاص رسیدم یا برای ادامه راهم نیاز به انگیزه داشتم به لیستم سر بزنم و هر دفعه قول یکی از آیتم ها را - بعد از انجام کار - به خودم بدهم. باشد که این دلخوشی های کوچک، انگیزه را در این دانشجوی جوان ایجاد کند.