پناه

گفتی با نامحرم حرف های غیر ضروری نزنیم، گفتی مبادا قلبمان جز برای پمپاژ خون به لرزه درآید، گفتی زیر لب هی زمزمه کنیم یا خیر حبیب و محبوب، گفتی من خودم به وقتش همه کار ها را راست و ریس می کنم، گفتی عاشقانه های نگفته شده را در یک صندوقچه بگذاریم و قفلش کنیم تا به وقتش، ما سعی می کنیم بگوییم چشم. تو که همه نیرو ها به دست توست، همین قدرت «چشم» گفتن را هم به ما بده. ارادتمند تو، سایه.