پناه

پسرانی که وبلاگ می نویسند چند دسته اند. یا خیلی نویسنده اند و طبع بلندی دارند، یا درونگرایی آنها بیشتر از ۶۰ درصد است، یا فن kpop اند [که پناه میبرم به خدا]، یا به جای توییتر و فضای عجیبش به اینجا کوچ کرده اند - و عموما این دسته رگه هایی از بامزگی در خود دارند و گاها به جامعه نخبگانی متعلق اند، یا یک نوع خاصی از مطالب آموزشی را تند و تند بدون مخاطب پست میکنند و یا از این فضا به عنوان یک راه ارتباطی برای جنس مخالف استفاده میکنند. البته که only God can judge them ولی خب.

* این «یا» هایی که گفتم مانعة الرفع اند! نه مانعه الجمع!