پناه

اولا لازم است در این پست مراتب تشکر را نسبت به سازمان سنجش اعلام کنم چرا که نیم ساعت یک ساعتی بعد پست من، نتایج را در سایت قرار داد. [ و به همه کنکوری ها بگویم که : یور ولکام! ]

دوماً که این بچه ها که دانشجو می شوند و ذوق میکنند و نفس راحت که می کشند، انگار من دوباره دانشجو شدم. انگار من رها شدم. حس مادری را دارم که جوجه اردک هایش را دیگر از خودش جدا می کند و آن ها را به دل حیات وحش میفرستد. خدا نگهدارتان باشد فرزندانم! کواَک کواَک!

سوما که دوست دارم بهشان بگویم که مواظب خودشان باشند. چون زندگی عملا گذاشت من برای رتبه ام و رشته و دانشگاهم خوشحال باشم و بعد دکمه ی شروع را زد. همان جا بود که روز ها پشت سر هم آمدند و سخت شدند و به همدیگر گره خوردند. امیدوارم زندگی با آنها این طور تا نکند. این بچه ها واقعا خوب این ماه های آخر را دوام آورده اند!