پناه

اگر می توانستم برای مدتی محو می شدم. چند روزی شنل هری را قرض می گرفتم، دو پیتزا سفارش می دادم و می رفتم کنج اتاقم می نشستم. کسی مرا نمی دید، دنبالم نمی گشت، چند روز در میان این شلوغی های دنیا گم می شدم، به همین راحتی ... همین را میخواستی دیگر ؟ ...