پناه

سپیدار مثل یک کتاب فرانسوی زبان است. با جلد بنفش. از آنهایی که هر خطشان را باید با دقت و کلمه کلمه بخوانی. از آن هایی که باید بنشینی پشت میزت، عینکت را بزنی، قهوه ات را آماده کنی و بعد صفحه ها را آرام ورق بزنی. از آن هایی که نثر فرانسوی اش آهنگین است. شعر نیست ولی نثر هم نیست. بله، سپیدار اینطوری ست.