پناه

پیرو دو پست قبل، من کاملا آمادگی دارم که یک نفر کامنت بگذارد: خوب شد تو روانشناسی و آمار نشدی وگرنه فاتحه ی هر دو خوانده شده بود ! بله کاملا آمادگی این حرف را دارم ولی باید بگویم هنوز چند پست دیگر می خواهم بنویسم و این تازه اولش است. بعد شاید یک نفر دیگر کامنت بگذارد که حالا اصلا این «تو» کیست که این چنین معارف بشری را بخاطرش کن فیکون کردی و تن اساتید روانشناسی و آمار را در گور لرزاندی؟  باید صادقانه بگویم خودم هم نمی دانم! اتفاقا من خودم در این تاریکی پی «تو» یی هستم. پی نوری، ریگی، لبخندی ... و بعد احتمالا همه ی بزرگواران کامنت گذار در افق محو می شوند و مرا به حال خودم رها می کنند. بله من بعد از ۲۰ ساعت نخوابیدن - و خوابم نبردن - به این چرت و پرت ها روی می آورم. عذر خواه‌م.