پناه

من اگر اید (id) بودم و بر اساس اصل لذت عمل می کردم، تنها دیدن تو را لذت اصلی می دانستم. من اگر حافظه بلند مدت بودم، فقط تصویر تو را تا ابد در خودم حل می کردم. من اگر stimule بودم، تنها به تو response می دادم. من اگر مزلو بودم بیخیال هرم و مثلث و طبقه بندی نیاز ها می شدم. به جایش یک دایره می کشیدم که فقط تو را در بر می گرفت. من اگر پتانسیل عمل (action potential) بودم، کانال های غشای سلول هایم را فقط به روی تو باز می کردم. من اگر نورون آینه ای بودم، تنها عکس تو را منعکس می کردم.

من اگر روانشناسی بودم، تنها تو را و ذهن تو را می شناختم.