پناه

می خواستم که چشم هایم را بدوزم به تو، اما نگاه هایم را قبلاً صرف کرده بودم. می خواستم که پیشت اشک بریزم و بعد سبک شوم، اما اشک هایم را قبلاً ریخته بودم و حیف شان کرده بودم. می خواستم دوستت بدارم اما دوست داشتنم را قبلاً اسراف کرده بودم. من، از خیلی قبل تر ها تلف شده ام. و انسان ها، قابل بازیافت نیستند.