پناه

من عمیقأ به این معتقدم که اگر در چیزی نقش داشتم یا عضو گروهی بودم یا به هر حال در انجام یک کار من هم موثر بودم، و آن کار باب میل من نبود، یا باید در حین انجام آن کار یا وظیفه، نظرم را بگویم و تا حد ممکن تلاش کنم بهتر شود، یا اگر چیزی نگفتم و سکوت کردم، بعد ها به هیچ عنوان حق ندارم انتقاد کنم و بیفتم به جان آدم های دیگر که چرا فلان طور شد و بیسار طور نه! چون تاثیرگذار بودم و از قصد تأثیری نگذاشتم! چیزی هم اگر بگویم تمام انگشت ها به سمت خودم بر می گردد. پس سعی می کنم مسئولیت نتیجه نهایی را در حد خودم بپذیرم و متوقعانه انتقاد هایم را به سمت دیگران پرتاب نکنم!