پناه

امروز یک خواب پریشان دیدم. خواب دیدم که نوبت به نوبت آدم ها بر اساس حروف الفبا دارند می میرند. از الف شروع شد و تا ج و چ رفت جلو تا به «ح» رسید. داشت نوبت من می شد و استرس واقعا تمام وجود مرا فرا گرفته بود! استرس نه! ترس! ترس فراوان سر تا پایم را احاطه کرده بود و هر کاری می کردم تا همانجا متوقفش کنم. به افراد مختلف زنگ زدم، به پلیس و آتش نشانی هم! اما هیچ کسی بر نداشت. یادم نیست بعدش چه شد ولی از خواب بیدار شدم. وقتی چشمانم را باز کردم، فهمیدم هیچ کدام از ما هنوز باور واقعی نداریم که قرار است روزی از این دنیا برویم! شاید حرفش را بزنیم ولی وقتی قرار باشد یک دقیقه دیگر جانمان را بگیرند، خودمان را به در و دیوار می زنیم تا از مرگ فرار کنیم! بله بزرگواران، ما ابد در پیش داریم و هستیم که هستیم ...