پناه

من خیلی معتقد نیستم که آدم ها قضاوت-گر به دنیا آمده باشند. هر کسی در زندگیش با موقعیت هایی رو به رو می شود که اگر به جمله ی «واقعا که هر لحظه از زندگی یه درس بزرگه!» معتقد باشد، درسش را می گیرد و می رود پی کار خودش. من هم -مثل هر آدم دیگری- بار ها با این موقعیت ها مواجه شده ام و یاد گرفته ام که هر داستانی را می توان از جنبه های مختلف شنید! بار ها در صحبت هایم با بچه ها، در مکالمه هایم با خانواده، در اتفاقات زندگیم خودم را جای طرف مقابل بگذارم و از دید او نگاه کنم. سعی کنم به جای پشتیبان، دانش آموز باشم، به جای فرزند، مادر باشم، به جای دختر، پسر باشم، به جای دانشجو، استاد باشم . حقیقتا کار سختی ست. اما شاید این هم مرحله ای از بزرگ شدن باشد.