پناه

صبح رسیدیم مشهد. جلوی در راه آهن، دیدم خادم‌های حرم با اسفند دود کرده و پر های سبک مخصوص حرم و سینی نبات متبرک به استقبال مسافرین قطار ساعت ۲۲ تهران - مشهد آمده اند. قلبم پر شد از عشق و چشمانم اندک نَمی زد که زود بغضم را فرو خوردم و نبات متبرکی که از همه جا بی خبر روزی ام شده بود را برداشتم. چقدر رئوف و مهربانید آقای من، خدا رو شکر که یک هفته ده روزی میهمان سفره شما هستم.