پناه

دیشب یکی از دانش آموز های 3 سال پیشم توی مدرسه بعد از دو سال پیام داد و بعد سلام و احوال پرسی نوشت: "من راستش از بچه ها شنیدم که شما حرفت رو رک به کادر مدرسه زدی و بعد اومدی بیرون، خواستم بگم به عنوان کسی که پشتیبان و مشاورش بودی خیلی بهت افتخار می کنم به خاطر این کار! جدا خوشحال و مفتخرم که همچین کسی با این شخصیت قوی و صادق مشاورم بوده."

آن داستان مدرسه و دو جلسه ای که با مدیر مدرسه داشتم و بعد استعفای پیش از موعدم، برایم کلی درس داشت و چند درجه مرا بزرگ تر کرد. قطعا بی اشتباه و تقصیر نبوده ام و امیدوارم خداوند از من بگذرد، اما آن شجاعت را مدیون لطف خدا و آدم های زندگی ام هستم. و صد البته حرف دانش آموزم خوشحالم کرد و با خودم گفتم یادم باشد اگر روزی کار کسی به نظرم خوب و درست آمد، حتما نظرم را به او بگویم!