پناه

7 سال پیش، بعد از اتمام سال اول دبیرستان، تصمیمم مبتی بر رفتن به رشته انسانی را قطعی کردم و دور علاقه وافرم به ریاضی را خط کشیدم. مدرسه ای که در آن درس می خواندم، دوم انسانی نداشت و باید زودتر به فکر یک مدرسه دیگر می بودم و خب، تیر ماه کمی برای ثبت نام مدرسه دیر بود! همان روز ها با پرس و جوی خانواده و شنیده های خودم راهی مدرسه تخصصی علوم انسانی ف. شدم و آزمون ورودی ای که سطح درسی ام را می سنجید را دادم. چند روز بعد نماس گرفتند که با یک نفر از والدینم به مدرسه مراجعه کنم برای قسمت دوم گزینش: مصاحبه! به خاطر دارم آن روز خود مدیر مدرسه در یک دفتر چسبیده به دفتر خودش پشت میز رو به روی من و پدرم نشسته بود و از من سوال می پرسید. نه سوال هایش را دقیق یادم هست نه جواب هایم را، فقط یادم است که سوالات پدرم در مورد مدرسه و محیطش را با اندک غروری جواب داد و نگاهی از بالا به پایین در تمام مدت روی من و پدرم بود. صحبت های مدیر و پدرم کمی طول کشید و خانم مدیر که حوصله پرسش و پاسخ های بیش از این نداشت جلسه را تمام کرد و چند روز بعد که مادرم به مدرسه تلفن کرد که جواب نهایی را بگیرد، مدرسه اطلاع داد که در مصاحبه پذیرفته نشده ام. ناراحت و ناامید بودم و البته متعجب از اینکه اصلا چرا نتوانسته ام قبول شوم. آن روز ها به نظر می رسید مدرسه ف. تنها امیدم برای رفتن به علوم انسانی باشد که خب، محقق نشده بود. نمی خواهم کلامم را طولانی کنم، در پی صحبت مجددی که مادرم با معاون مدرسه ف داشت، فرهنگ را به مادرم معرفی کرد و من یک هفته بعدش دانش آموز مدرسه فرهنگ شده بودم. همان روز ها با خودم عهد کردم که وقتی رتبه کنکورم مشخص شد، با یک دسته گل به آن مدرسه بروم و بگویم از طرف دانش آموزی که خیلی دوست داشت اینجا درس بخواند ولی بی دلیل قبولش نکردید و حالا با رتبه n برگشته تا به شما بگوید اشتباه کرده اید! :)

7 سال از آن روز ها گذشته، آن خانم مدیر از مدرسه ف. رفته و برای خودش یک مدرسه دیگر زده و مدرسه ف. کلا توسط یک نفر دیگر اداره می شود. من، شنبه قرار است بروم در دفتر همان خانم مدیر مذکور که مرا رد کرده بود، در مدرسه جدیدش به عنوان معلم روانشناسی و اقتصاد مصاحبه شوم . البته با این فرق که این بار من درخواستی بابت حضور در آن مدرسه نداده ام و از طرف یکی از دوستانم معرفی شده ام و این بار قرار نیست کسی از بالا به پایین مرا نگاه کند! :)

پ.ن: بعد که سایت و اینستاگرام مدرسه را دیدم، دوباره غرور مدیر مدرسه توی ذوفم خورد. خیلی به قرار داد بستن آنجا مشتاق نیستم. خوب می دانم که کار کردن با آدمی که گوش شنوا ندارد، چقدر سخت است.