پناه

او خیلی مهربان است. خیلی خیلی خیلی مهربان. آنقدر که در لبخندش محبت و مهر را می توان دید. آنقدر که در آغوشش می توان امنیت داشت، آنقدر که هنگام جدایی از تو می توان بغض کرد و گریست. آه چطور این حجم از محبت درون یک نفر جا شده؟ چطور قلبی به این بزرگی و دلی به این دریایی دارد؟ راستش چنان شاگردی در محضر استاد، دارم سعی می کنم با نگاه کردن به او مهر ورزیدن را بیشتر و بیشتر یاد بگیرم. آیا من هم روزی چنین دل بزرگی خواهم داشت؟