پناه

اردیبهشت پارسال بود که عشق، راه نفوذی در من یافت و آرام آرام - چنان قطره جوهری رها شده در آب - در من پخش شد و همه ام را در بر گرفت. اردیبهشت پارسال بود که در بالکن را بعد سحر های ماه مبارک باز می کردیم و بوی محبوبه شب و درخت یاس همسایه مشامم را پر می کرد و عشق مثل گَردی پاشیده در هوا، با هر نفس وارد ریه هایم می‌شد. دقیق به خاطر دارم. اردیبهشت پارسال بود.