پناه

می گوید نباید بگذاری یک حسی مثل دلتنگی تبدیل به دلخوری شود. راست می گوید. دلتنگی را نباید به دلخوری و قهر و دعوا و بهانه جویی منتهی کرد. دلتنگی نباید تبدیل به وابستگی شود. دلتنگی را باید شعر کرد و خواند، دلتنگی را باید نوشت و پست کرد، دلتنگی را باید مناجات کرد در شبی از شب های زمستان و زیر لب زمزمه کرد. دلتنگی را باید تبدیل کرد به سوره یوسف و با خود تکرار کرد :"ولا تَیْأَسُوا مِن رَوح اللَّهِ. إِنَّه لَا یَیْأَسُ مِن رَوح اللَّه إِلا الْقَوْمُ الْکافرون"، دلتنگی را باید تبدیل کرد به شوق، به حب، به هر آنچه بُعد را تبدیل به قرب می کند. دلتنگی بد نیست، در صورتی که به چیز های درستی تبدیلش کنی.

*این حرف ها را از کسی شنیده‌ام. از قلب کس دیگری بر آمده و من فقط مکتوبش کردم.