پناه

۱۵ درصد برتر ورودی مشخص شده اند و ظرفیت های انتخاب رشته شان هم آمده. ۷ نفر از ورودی ما زنک شده‌اند و ظرفیت بالینی ۲ نفر است. سپیدار می‌گوید نمی‌ارزید خودمان را به آب و آتش بزنیم و ۶ ترم معدل بالا بگیریم که آیا بتوانیم بالینی بخوانیم یا نه. [به فرض اینکه رشته مورد علاقه مان بالینی باشد]

راستش اگر بخواهم همه چیز را کنار بگذارم باید بگویم بله دوست داشتم الان دغدغه کنکور نداشتم و می‌توانستم بدون نگرانی انتخاب رشته کنم. ولی این ماجرا به سختی هایش نمی‌ارزید. در واقع من آدمش نبودم. من آدم دو دور خواندن از روی جزوه اندیشه اسلامی برای ۲۰ گرفتن نبودم. من نمی‌توانستم سر کلاس های پور نقاش حاضر شوم و هر هفته عذاب بکشم. من نمی‌توانستم جزوه بی‌خود فردوسی را هزار دور از بر کنم! چون آنچه اصالت دارد نه نمره است نه رتبه و نه معدل. فلذا با اینکه از صمیم قلب برای بچه های رَنک ورودی مان خوشحال شدم، اما حتی غبطه هم نخوردم. دوست نداشتم به قیمت تمام این اعصاب خوردی ها و سختی ها به مدت سه سال رتبه ۱ یا ۲ یا ۳ شوم. البته اگر آقای عین سختی ها و درس خواندن هایش را می کشید و بعد رتبه یک اش را دو دستی تقدیم من می‌کرد خیلی خوب بود :) اما بالاخره زندگی سختی هایی دارد و این یکی از آنها ست. ان شاء الله که خیر است.