پناه

کلمه معجزه از «عجز» می‌آید. یعنی کاری که بشر دوپای فانی از انجام آن عاجز است (و البته از انجام چه چیزی عاجز نیست؟) پس دور نیست اگر بگویم معجزه بود. چون تنها و تنها چنین مسیری و طی کردن چنین راهی از خدا بر می‌آمد. مثل یک آیه است، مثل یک نشانه، شبیه آنهایی که بعدش می‌توان اشهد خواند و مسلمان شد، از آنهایی که می‌توان فیلسوف آتئیست را خداپرست کرد، مثل همان شتری که از دل کوه پدید آمد یا آن مرده‌ای که زنده شد یا شبیه شکافته شدن دریا. همینقدر عجیب، همینقدر غیر معمول. ای از جمال حسن تو عالم نشانه ای/ مقصود حسن توست و دگرها بهانه ای ... سبحان الله و بحمده ...