پناه

برگه‌ای که باید برای فردا داشته باشم را بعد از بالا و پایین بسیار در کوله ام می‌گذارم، انگار تریلی از روی بدنم رد شده است، خسته و کوفته غصه‌ی ۴ برنامه درسی‌ای را می‌خورم که باید تا فردا بنویسم. کاش امسال هیچ بچه‌ای نداشتم. مجبورم بودم بچه قبول کنم ولی کار درستی نبود. خود آنها هم گناه دارند. قرصی که برای خودم تجویز کرده بودم جواب داده و گلو دردم خوب شده. این سرماخوردگی جزئی که کفاره گناهان است قبول، ولی چطور پاییز، این فصل سرد و دل مرده و پر از سرماخوردگی و ویروس های موذی را به تابستان ترجیح می‌دهید؟ البته که خدایا در هر چیز که تو آفریدگار آن هستی زیبایی هست. مثلا من حس می‌کنم همه‌ی آدم ها زیبا هستند. جدی می‌گویم. بعضی‌ها با برخی معیار ها هماهنگ ترند اما همه زیبایند! من واقعا در همه آدم ها چیزی جز زیبایی نمی‌بینم. هیچ کس زشت نیست. حتی پاییز هم اگر لباس کافی بپوشم و سرما نخورم و روی برگ های خشک قدم بزنم و آسمان ابری اش را ببینم زیباست. می‌دانید چه می‌گویم؟