پناه

زیرگروه دو سال پیشم پیام داد و گفت سایه! یکبار که حالم خوب نبود، بالای برنامه ام نوشته بودی:«رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند/ چنان نماند، چنین نیز هم نخواهد ماند» و من از همان وقت همیشه این شعر را بخاطر دارم! جواب دادم: دیدی راست می‌گفتم و آن روزهای کنکور می‌گذرد؟ :) خندید و تایید کرد.

جدای از کنکور، درستش هم همین است. دوام الحال من المحال. سپیدار می‌گوید مومن از اتفاقات دنیا نه خیلی خوشحال می‌شود نه خیلی ناراحت. نمی‌دانم جمله‌ی خودش است یا کلام معصوم، اما در هر صورت حرف درستی‌ست‌. امروز به زیرگروه های ناراحت از رتبه‌ی گزینه دویم هم این را گفتم. که اشکالی ندارد اگر برای رتبه‌ی نه چندان خوبمان یکی دو روز عزاداری کنیم، ولی بعد باید بلند شویم، خودمان را بتکانیم و مسیر را ادامه دهیم. چون ما آدم‌های جنگیدنیم. همان‌هایی که بلند فریاد می‌زنند: «ای روزهای خوب که در راهید! ای جاده های گمشده در مه! ای روزهای سخت ادامه! [زووود باشید!] از پشت لحظه ها به درآیید ...!»