پناه

آن جور که می‌خواهی قدرت‌نمایی می‌کنی و من هم همیشه انگشت به دهان مانده‌ام که تو در عین حال که خدای ممکن شدن محال‌ها هستی، خدای فسخ عزائم نیز محسوب می‌شوی. در آخر آنچه که تو بخواهی می‌شود و به آن سمت که بخواهی دل‌ها را سوق می‌دهی.

این‌ها را امروز در حالی که در آشپزخانه‌ی مدرسه داشتم برای خودم آب می‌ریختم به زبانِ دلم آوردم. و موقع نماز تکرار کردم و گفتم من در نهایت همیشه تنها خواهم ماند و تنها کسی که - حتی با وجود عزیز ترین‌هایم - کنار من خواهد بود، تویی. زمان مرگم فقط تویی، در شب‌های تاریک فقط تویی، آن وقت‌ها که می‌ترسم فقط تویی. تویی و بی اغراق و بی تعارف و بی کلیشه، همه چیز در زندگیم از صفرررر تا صدددد دست توست.