پناه

هی کلمات را نوشتم و پاک کردم، هر چه می‌گفتم به نظر زیاده گویی و کلیشه ای می‌شد! داشتم از این می گفتم که چقدر خوشحالم وبلاگ باعث آشنایی ما شد و بعد هم دیدیم دوست های مشترک زیادی داریم! ولی پاک کردم. داشتم از این می نوشتم که چقدر مفتخرم که با مادر خانه ادبیات نوجوان دوستم ولی بک اسپیس را فشردم. آمدم حتی به بی ربط ترین شکل ممکن بنویسم حس می کنم چقدر تو و همسرت بهم می آیید و چه آشنایی عجیب و بامزه ای داشتید که باز هم دیدم بی ربط است و بیخیال شدم. حتی فکر نمی‌کردم به سبب مشغله هایت اینجا را بخوانی، چون کم می نوشتی و کم می نویسی البته :")

ممنونم میم زیبا. خیلی. خاک وبلاگت را بیشتر بتکان. ستاره خاکستری بالای پنلمان چه گناهی کرده که باید خاموش بماند؟ :")