پناه

این چند وقت خیلی با چشم هایم بد تا کردم. یا حواسم نبوده و از شدت خستگی با لنز خوابیده ام، یا بین گذاشتن و درآوردن لنز هایم فقط در یک شبانه روز دو سه ساعت فاصله بوده و حتی داشت یادم می‌رفت که دو ماهشان تمام شده و باید پک بعدی را باز کنم. شب ها یا حتی روز هایی که خدا اشک به چشم هایم می‌آورد به این فکر می‌کنم شاید هم خدا می‌خواهد کمی چشم‌هایم را شست و شو بدهد (چون با این فرمانی که من دارم می‌روم جلو حکما نابود می‌شوند)، حالا یک غمی غصه ای هم به بهانه اش میندازد توی دل آدم یا هورمون هایت را بهم می‌ریزد :) واقعا شاید هم همینطور باشد. کسی چه می‌داند؟ مسائل آنقدر ها هم جدی نیستند :))