پناه

ممزوج در دهخدا به معنی درهم آمیخته است. آمیخته شده، در هم سرشته. قدیم تر ها از فعل ممزوج کردن برای در آمیختن شراب - همان‌ها که معلم‌های ادبیات می‌گفتند شراب عرفانی :) - با چیز دیگری مثل گلاب یا آب استفاده می‌کردند. مثلا خاقانی می‌گوید: «گر مِی دهی، ممزوج ده!» فکر کنم یعنی حالا که داری پیاله را پر می‌کنی، هم هلوشو بده، هم لیموشو بده، اصلا همه‌شو بده!

اما دو روح، دو تن، دو نفر، دو چیز و دو شئ هم می‌توانند ممزوج باشند. می‌توانند در هم آمیخته شوند جوری که تشخیص دیگری از آن یکی دشوار باشد. اگر درست به آن پرداخته شود، مفهوم زیبایی‌ست، قبول دارید؟