پناه

من «خود زندگی و رفاهش» را نمی‌خواهم که بخاطرش بتوانم با همراه زندگی ام بسازم. من «همراه»ای می‌خواهم که بخاطرش بتوانم زندگی را تحمل کنم. نمی‌دانم توانستم منظورم را برسانم یا نه... این فرقی‌ست که هر چه می‌گویم، خیلی از آدم ها آن را از من نمی‌پذیرند.

البته جا دارد بگویم هیچ «همراهی» - هیچ رفیقی، هیچ خواهر و برادری، هیچ همسر و فرزندی - همیشگی نیست. کل من علیها فان. و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام.