پناه

کم کم از شدت حرف نزدن کلمات خودشان به اذن خدا صدا می شوند و داستان من را به گوش کل ملت ایران می‌رسانند :) حتی مهم نیست اگر چیز هایی را از دست بدهم. فقط لطفا اجازه دهید مثل بلبل تمام حرف های این مدت را بگویم. امروز را تعریف کنم. روز های پیشین را. هفته ی قبل را. هفته های قبل ترش را. اردیبهشت را. خرداد را. روز های کرونا را. در هر کدام داستانی نهفته ست و من که کلا عادت به نوشتن و حرف زدن و تعریف کردن دارم، چطور سکوت کنم ؟