پناه

قبل تر ها به این نتیجه رسیده بودم که ما انسان ها به چیزی دچار می شویم که فکرش را هم نمی کنیم! یا لااقل برای من اینطور بود! بعد از آن سعی می کردم به تمام ابتلائاتی که ممکن است برایم پیش بیاید فکر کنم. البته منظورم از «فکر کردن» به این ابتلائات این نیست که نگرانشان باشم! من فقط سعی می کردم چیزی را از خودم دور نبینم! مرگ برای همسایه نیست، بیماری برای بقیه نیست، ممکن است خدا هر آزمایشی را برای من در نظر داشته باشد! سعی می کردم هر نوع ابتلائی را که می شناختم در نظر آورم. نه چون می خواستم از وقوعشان جلوگیری کنم، فقط می خواستم از مواجهه با آنها غافلگیر نشوم. خیلی سناریو چیدم، خیلی احتمالات مختلف را در نظر گرفتم، به طوری که حس می کردم دیگر چیزی غیر از اینها نمی تواند مرا مبتلا کند! ولی خدا، بزرگ تر آن چه بود که من می پنداشتم. این روز ها مبتلا شدم، دچار شدم، گیر افتادم! دچار به چیزی که فکرش را هم نمی کردم، دچار به ...

*لطفا سی دی شماره ۲ را وارد کنید*

[اگر عبارت بالایی برای شما معنایی نداشت، احتمالا زیر ۱۸ سالید.]