پناه

پ.ن: لعنتی این پست ها از آن چیزی که فکر میکردم سخت تر اند، از صبح دارم دنبال آدم ۷۷ای می گردم ولی به جز دو نفر از اقوام کسی به ذهنم نیامد که خب آنها هم نوشتن ندارند :) البته به قدر کافی 78 و 79 دارم فلذا همین یکی را بر من ببخشید. از طرفی حالا که قرار است ترتیب پست ها را رعایت کنم کلی حرف به ذهنم می آید! :) ولی سکوت برای من از همه چیز بهتر است. ولی خب «این شگفت ترین نوع خویشتن داری ست!» خودم هم می دانم پی نوشت آخر متن هاست. ولی خب چون متنی نداشتم همان اول پی نوشتش را گذاشتم. و راستش را بگویم انتظار ندارم هیچ کس این متن ها را بخواند! :)