پناه

شماره پست ها رفته روی 1370 و خورده ای. فلذا اگر اجازه بدهید پست 1374 تا 1379 را می خواهم درباره ی آدم هایی بنویسم که متولد هر کدام از این سال هایند. شاید بهانه ای باشد برای اینکه کلمات را درباره هر کدامشان کنار هم ردیف کنم.

سال پیش دانشگاهی پشتیبان من - سیما، متولد 1374 بود. پشتیبان که می گویم فکر نکنید از این پشتیبان های آبکی قلمچی را میگویم! نه! ما در مدرسه مان هنوز هم به مشاورین اعظم پیش دانشگاهی میگوییم پشتیبان!

سیما کسی بود که من نتیجه ی کنکورم را مدیونش هستم. چرا؟ چون من در کنکور آدم زود خسته شو یی بودم! تازه حساب کنید کنکور هیچ وقت نمی تواند هدف غایی و متعالی یک انسان باشد و چقدر انگیزه های بیرونی لازم است تا آدم درس بخواند! پشتیبان من مرا خوووب می شناخت و من واقعا ممنون صبر هایش هستم. اگر سیما نبود من نمی توانستم لحظه ای قدم هایم را با خستگی زیاد آن سال پشت هم بردارم.

سیما کسی بود که من از او "پشتیبان بودن" را یاد گرفتم. اگر خدا به من لطف داشته و توانستم این 3 سال با بچه های کنکوریم سر و کله بزنم و متقابلا همدیگر را دوست داشته باشیم، یکی از دلایلش قطعا سیما ست با اینکه فقط یکسال با او همکار بودم. سیما به من یاد داد پشتیبان بودن فقط برنامه ریختن نیست! برنامه را که همه می توانند بریزند. به من فهماند که من باید در عین مشاور تحصیلی بودن، دوست، مشاور و خواهر بچه ها باشم. سیما برای من خیلی قابل تحسین است. او همزمان در مدرسه کار می کرد، درس می خواند و ارشدش را بدون کنکور در همان دانشگاه خودش قبول شد. سیما الان دانشجوی دکتراست و در مجموعه ی معروف و به نامی مشغول کار است. سیما از آدم هایی بود که حضورش در زندگیم همیشه خوشحالم کرده. امیدوارم «سیما» یی در زندگیتان وجود داشته باشد!