پناه

من تقلا نمی کنم. من منم! با ویژگی های خوب و بد خودم. یکبار به اشتباه سعی کردم خودم را تغییر دهم و نسبت به وجودم نا امن شدم و آسیب هایش را مدت ها در زندگی ام دیدم. اما الان خودم را همانطور که هستم می پذیرم. من کامل نیستم ولی کافی چرا! من در جهت رشدم قدم بر میدارم اما این رشد فقط و فقط برای خودم خواهد بود نه شخص دیگری! و اگر کسی مرا نمی پذیرد، نه او آدم بدی ست نه من! فقط از نظر شخصیتی باهم فاصله داریم! اگر من کسی را دوست ندارم، نه او را بی ارزش می بینم نه خودم را خیلی دست بالا می گیرم! فقط قرار نیست من و آن شخص نسبت به همدیگر احساس خوبی داشته باشیم! من برای هیچ کس و هیچ چیز تقلا نمی کنم و مدت هاست - خدای من شاهد است که مدت هاست - احساسم نسبت به خودم را به نظر دیگران منوط نمی کنم. من اگر هم نگاهم سمت تو باشد، تو هیچ گاه نخواهی فهمید و از این بابت متاسفم! من همان بی نام و نشانی هستم که دوستت دارم!