پناه

مدت ها پیش - آن زمان ها که ترم اولی بودم - کتابی می خواندم در باب آشنایی آدم ها با یکدیگر و نوع روابطشان. از عنوان کتاب بر می آمد - و هنوز هم می آید - که یک کتاب زرد روانشناسی باشد، ولی به توصیه کسی که خیلی قبولش داشته و دارم شروع به خواندنش کردم. نویسنده آمریکایی کتاب، تحلیل ها و توصیه هایش را در همان فضای جامعه آمریکایی نوشته بود و تعجبی نداشت که خیلی به کار من ۱۸ ساله نمی آمد. ولی یک مطلب از آن در ذهنم مانده و آن هم اینکه ما آدم ها معمولاً الگوی ثابتی در جذب شدن به آدم ها داریم! این الگو می تواند مسموم ترین الگوی دنیا باشد ولی متاسفانه بدون اینکه بفهمیم تکرارش می کنیم! اینکه دلیل وجود این الگو چیست و اصلا چطور شکل میگیرد هم در نوع خودش واقعا جالب بود ولی از حوصله این متن خارج است.

فلذا این ماجرا می تواند قسمتی از شکست پیاپی بعضی افراد در روابط عاطفی شان را توجیه کند. اینکه مدام با آدم هایی وارد رابطه می شوند که در صفت هایی مشترک اند! این قلمبه سلمبه نوشتن ها را عرض کردم که بگویم من الگویم را پیدا کرده ام! کمی طول کشید ولی کاملا فهمیدم که اوه دختر! واقعا یک الگو این وسط وجود دارد! چه چیز باعث می شد از یک فرد خوشم بیاید و نسبت به فرد دیگری بی حس باشم؟ یک بی حس محض! برایم سوال بود ولی الان یافتم اش.