پناه

از تو ممنونم که همیشه مرا بر می انگیزانی. تو مرا یاد کسی می اندازی که او هم باعث می شد من از جایم بلند شوم. من قدر این آدم ها را در زندگیم می دانم. آدم هایی که به من رکودم را یاد آوری می کنند. آنها خودشان نمی دانند، حتی شاید هیچ وقت هم نفهمند اما یک نوشته، یک حرف، یک وویس باعث می شود به خودم بیایم و حس کنم چقدررر هنوز راه برای رفتن دارم!