پناه

همه چیز بر می گردد به جواب یک سوال. «چرا؟»

چرا ارشد بگیرم؟ چرا باید کار کنکور کنم؟ چرا به فکر خارج از کشور رفتن باشم؟ چرا نباشم؟ چرا ۶۰۰ تومان بدهم و کلاس آیلتس بروم؟ چرا نروم؟ چرا کلاس های انجمن خوشنویسان را شروع کردم؟ چرا ول کردم؟ چرا با دولینگو آلمانی بخوانم؟ چرا سوزن آبسشن‌‌م روی استریت شدن گیر کند؟ چرا نکند؟ اصلا چرا دانشگاه آمده ام؟ چرا درس خواندم که رتبه بگیرم؟ اصلا چرا می نویسم؟ چرا اینستاگرام دارم؟ و هزاران هزار چرای دیگر. اگر جوابی برایشان داشته باشم، بسم الله اما اگر نه، انگیزه ای هم برای انجام کار ها نمی ماند. مخصوصا برای یک کمال گرا با باور غیرمنطقیِ نمی دانم چندم ِ "همه یا هیچ" ِ الیس.