پناه

قبل تر ها توی وبلاگ قبلی ام یک تعبیری داشتم که میگفتم: «نمی توانی به کرم کارامل بگویی فقط برای من شیرین باش!» کرم کارامل خاصیتش این است که برای هر کسی شیرین باشد. نمیدانم چرا آن موقع کرم کارامل به ذهنم آمده بود ولی خب منظورم را رسانده بود. مثلا شما از کسی که کلا عادت به شوخی کردن با بقیه دارد، نمی توانید انتظار داشته باشید شوخی هایش را فقط برای شما نگه دارد! برای آدمی مثل من که به صمیمیتی عمیق احتیاج دارد، آدم های بسیار بسیار برون گرا با روابط متعدد ولی سطحی فقط سم اند. چون من تمام انرژی ام را پای این روابط میگذارم ولی طرف مقابل - بنابر ویژگی شخصیتی اش و نه بد بودنش - انرژی اش را بین روابط متعدد تقسیم می کند و فقط سهم کمی برای من باقی می ماند و من می مانم و انرژی تمام شده ای که هنوز بازیابی نشده.

طبیعتا این به این معنا نیست که من از آن آدم های انحصار طلبم که دوستان و نزدیکانم را فقططط برای خودم بخواهم! اتفاقا با آدم های برون گرا بیشتر مچ می شوم تا درونگرا، ولی منظورم واضح است دیگر؟