پناه

کمی خسته شدم، از بحث کردن، از تمام ممنوعه هایی که نمی دانم به چه دلیلی برایم خودشان را مجاز می دانند، از تمام پیام های واتسپی که نرسیدم امروز جواب دهم، از خستگی جسمی و خواب نامنظم، از این که حتی این غر زدن ها را برایم مجاز نمی دانی، از اینکه نباید صدایت را بشنوم ولی می شنوم، از مخاطب قرار دادنت، از آن حس پارادوکسیکال خوب و بد، از آن حسی که id روی داشتنش پا فشاری می کند و ego می گوید غلط کرده ای! چون نیاز داشتم این بار هیجانی منفی را طوری تخلیه کنم باید می نوشتم. باید می نوشتم که کمی خسته شدم. حتی اگر فکر کنی تمام این ها ناله های بی اعتبار دختر ۲۱ ساله ای ست. حتی اگر هیچ وقت نخوانی ام. باید می نوشتم که امیدوارم ego پیروز شود. همین.