پناه

من به "باز میشه این در، صبح میشه این شب، صبر داشته باش!" معتقدم اما بخاطر تجارب زیسته ام یک تبصره به آن می زنم. آن هم اینکه وقتی دیدم برای مدت های مدیدی ست که حالم خوب نیست و هرررر کاری می کنم دوباره همان آش و همان کاسه است، دانستم که به تنهایی از پس آن غم بر نمی آیم! پس از یک متخصص در این حیطه کمک گرفتم و به خودم یادآور شدم که هزاران تراپیست هم نمی توانند کاری کنند اگر خدا اراده ای بر آن نداشته باشد. پس بهتر شدم. خیلی بهتر. بله، باز میشه این در، صبح میشه این شب، به شرط آنکه در جهت بهبودش یک حرکتی بزنیم. کشکی که نیست.